Belgen vrezen vlucht Nederlandse varkenshouders
Nederlandse varkenshouders tonen in toenemende mate interesse in Vlaamse locaties waar ze een grootschalig varkensbedrijf kunnen starten. Als concreet voorbeeld wijst Apache naar een Nederlandse varkenshouder die in Ravels, pal over de grens bij Baarle-Nassau reeds twee nieuwe varkensstallen heeft gebouwd voor 13.000 varkens en daarnaast een aanvraag heeft ingediend voor de bouw van nog een derde stal. Volgens de onderzoeksjournalist Stef Arends heeft de betrokken varkenshouder zelf aangegeven dat hij naar België is verkast om onder het juk van de strenge Nederlandse wetgeving uit te komen.
Vergunning afgewezen
In Halen keert de bevolking en de gemeente zich tegen de komst van een varkensstal op de grens met de dorpen Geetbets/Kortenaken (Vlaams-Brabant). De provincie heeft de vergunning afgewezen maar de Nederlandse investeerder heeft beroep aangetekend. De milieuvergunningsaanvraag beoogt een uitbreiding van de varkensstapel in een nieuwe stal naar ruim 6.500 varkens waarvan 3.315 zeugen exclusief biggen en 3.200 slachtvarkens.
Jaarlijks 5-10 bedrijven
Eerder dit jaar trok de Belgische provincie Limburg aan de bel omdat ze volgens eigen zegge merkt dat jaarlijks tussen de vijf en tien Limburgse varkensbedrijven worden opgekocht door Nederlandse bedrijven die vervolgens op deze aangekochte locaties grote nieuwe stallen plannen. Volgens Apache zijn veevoederfabrikanten vaker betrokken bij de totstandkoming van grootschalige varkensbedrijven. „Zij verdienen niet aan de verkoop van het varkensvlees, maar aan de verkoop van veevoer”, aldus Arends.
Minder streng
Reden van deze mogelijke vlucht uit Nederland zijn de minder strenge en minder dure Vlaamse vergunningsprocedures en regelgeving. Concreet wordt in dit verband gewezen naar de stalderingsregeling die Noord-Brabant hanteert bij de vergunningverlening voor de bouw van een nieuwe stal. Verder voert Nederland, in de ogen van de Belgen, een stimuleringsbeleid dat gericht is op het laten krimpen van de varkensstapel. Ook gaan de Belgen soepeler om met dierenwelzijnseisen dan de Nederlanders.
