Column: Negeren
Ik heb drie puberjongens (ja, echte mannen maken mannen) en beheers (meestal) de techniek van negeren behoorlijk. Mijn vrouw kan zich enorm irriteren aan mijn zogenaamde kalmte.
Ik begrijp deze irritatie wel. Ik word namelijk ook vaak genegeerd tegenwoordig. Politici en journalisten gebruiken dit wapen continu. Zij doen aan cherry picking als het gaat om nieuw en informatie. Dat ondervond ik al in de pro landbouw lobby in de aanloop van de beruchte 7 juli 2017. Ik probeerde overal in gesprek te komen. Bij politici van bijvoorbeeld CDA en CU vond ik een gewillig oor. Zij wilde graag weten wat ik van de plannen vond en vooral wat ik dacht wat de impact zou zijn voor de sector. Terecht vind ik, want alle mooie rapporten ten spijt bepalen de mensen (de ondernemers dus) wat er werkelijk in de markt gebeurd. We hebben tenslotte nog steeds geen door de overheid geregisseerde markteconomie zoals in China.
De politici aan de andere kant van het spectrum (met name SP en D66 en zelfs de VVD) wilden liever niet weten wat de keerzijde van hun beleid is. Een beleefdheidsgesprekje zat er nog net in, maar daarmee was alles ook wel gezegd. Mij viel ook op dat serieuze (wetenschappelijke) onderzoeken aan de kant werden geschoven. Beslissingen nemen op basis van feiten, betekent de feiten van beide kanten meenemen en tegen elkaar afwegen. Dat doen populisten niet.
Journalisten doen niet anders. Sowieso zijn de meeste journalisten niet bereikbaar als je ze nodig hebt. Alles gaat dus per e-mail. Ik heb me suf gemaild naar met name het Brabants Dagblad en NRC. Bij BD kwam ik er soms nog wel door. Maar alles wat ze plaatsten werd gecompenseerd door minimaal twee artikelen van een tegenstander. Het NRC pretendeert een krant te zijn die het nieuws van alle kanten belicht. In artikelen geven zij geen mening, maar vooral de feiten weer. Meningen ventileren laten ze over aan columnisten en briefschrijvende abonnees. Niets is minder waar. Mijn inbreng (natuurlijk een mening maar best goed onderbouwd met feiten en praktijkervaring) wordt compleet genegeerd. Ingezonden brieven, inhoudelijke reacties op hun fact-check, mails naar hun eigen ombudsman, brief aan de hoofdredactie; geen enkele reactie. Ondertussen verschijnen er wel ingezonden brieven van dierenliefhebbers uit Amsterdam en artikelen van professor Roos Vonk in de krant.
Nu de Afrikaanse Varkenspest ons bedreigt, speelt zich hetzelfde af. Politici willen hun vingers niet branden aan ophef over het afschieten van zwijnen. Misschien terecht gezien de heftige reacties op de Oostvaardersplassen. Maar volgens mij hebben we in Nederland het beleid dat we ons niet laten gijzelen door terroristen. Er dreigt nu gevaar en dat moeten we aanpakken. Er is geen tijd voor discussie. Dat de PvdD een motie voor een verbod op afschieten van wilde zwijnen indient, is daarom ook gewoon crimineel. Er zijn politici voor minder weggestuurd. Datzelfde geldt voor het niet handhaven van de nulstand in onder andere de provincie Brabant.
Afijn, deze column zal ook weer niet gelezen worden door de personen die het zich zouden moeten aantrekken. Ik wil ook vooral de mensen (zowel journalisten als politici) die wel open staan voor mijn input hartelijk danken voor wat ze doen voor de sector. Als we allemaal blijven opkomen voor de belangen van de sector en dat op een nette manier doen, komen we er wel.
