Raad van State verlost akkerbouwer van torenhoge Brabantse dwangsom

Aangezien een dwangsombesluit kraakhelder moet zijn op het punt wie wat overtreden heeft en wat die persoon, of organisatie moet doen om het op te lossen, sneuvelt de dwangsom alleen al om die reden.

Landbouwtankstation

Noord-Brabant en akkerbouwer Loos liggen al jaren overhoop over wat er moet gebeuren met een met olieresten vervuilde bodem en grondwater op een perceel aan de Kruislandseweg. De akkerbouwer kocht het perceel in 2007 met de wetenschap dat bodem en grondwater flink vervuild waren door een landbouwtankstation, dat daar tot 1988 in bedrijf was. Al in 1997 wilde de provincie dat de toenmalige eigenaar de bodem ging saneren. Maar er gingen jaren voorbij voordat er iets gebeurde. Uiteindelijk legde de provincie nieuwe eigenaar Loos een paar dwangsommen op om hem te dwingen voor 2015 met de sanering te beginnen. Loos liet een aantal saneringsonderzoeken uitvoeren, maar de provincie wees ze allemaal af. „Ik heb nu al 71.000 euro gestoken in allerlei saneringsonderzoeken en saneringsplannen. Maar de provincie vindt het niet goed of het deugt niet", aldus de Kruislander eerder tijdens de rechtszaak in Den Haag. Als klap op de vuurpijl legde Noord-Brabant twee jaar geleden een dwangsom van maar liefst twee ton op.

Wettelijke eisen

Dat vindt de hoogste bestuursrechter veel te ver gaan. Immers, de provincie maakte op geen enkele wijze duidelijk wat Loos precies moest doen en aan welke wettelijke eisen diens bodemonderzoek moest voldoen. Door al die vaagheden kon Loos niet aan de provinciale eisen voldoen en verbeurde hij haast automatisch de dwangsom. De veegt de Raad nu geheel van tafel. Hoe en wat er verder met de bodemverontreiniging moet gebeuren wordt uit de uitspraak niet duidelijk. Eerder tijdens de rechtszaak zegde Loos toe dat hij alleszins bereid is de sanering uit te voeren. De kosten daarvan schatte zijn adviseur op zeker twee ton. Dat betekent dat het geld van de dwangsom zo in het saneringspotje kan.